Povratak filmskog hita na kazališne daske: “Svećenikova djeca” u Kerempuhu
Nakon velike filmske uspješnice Vinka Brešana, dramski tekst po mnogima jednog od najzanimljivijih domaćih dramatičara, Mate Matišića vraća se u matični medij, kazalište. Premijera predstave “Svećenikova djeca”, u režiji Maria Kovača, zakazana je za 15. ožujak u Satiričkom kazalištu Kerempuh.
“Svećenikova djeca”, djelo koje se sastoji od elemenata drame, komedije, tragedije, farse, groteske i kroz satiričan ton pregovara o aktualnim društvenim pitanjima, izašlo je iz Matišićeva pera 1997. godine, praizvedeno je 1999. godine u splitskome HNK-u, u režiji Božidara Violića, a zatim 2004. godine u moskovskom Puškin teatru, u režiji Alexandra Ogarjova, koji je godinu dana kasnije s njom gostovao na Marulićevim danima. Ono što je zanimljivo, jest da reakcije publike nisu bile najbolje, a ni kod kritičara nije naišlo na oduševljenje. Ekranizacija pak priče o ispovjednoj tajni koja povezuje svećenike i trafikante udružene u plemenitim radnjama, bušenju kondoma usmjerenom ka jedinom cilju, poboljšanju nataliteta u Hrvatskoj, pokazala se isplativom. Nakon samo nekoliko tjedana od početka emitiranja, više o 150 tisuća gledatelja uputilo se u kino dvorane i priskrbilo mu titulu najgledanijeg hrvatskog filma 21. stoljeća.
“Matišić ironizira potrebu za povećanjem nataliteta te ju hipertrofira i prikazuje u svom njenom apsurdu. Bitno je samo da nas ima svakim danom sve više, a kvaliteta i smisao naših života državi nije primarna. Okrutnost darvinističkog principa ovdje je u punoj snazi. “Nešto je trulo u državi Danskoj”, rekli su već odavno, a jeka tog uzvika snažno odzvanja kroz svaki prizor ovog hrabrog teksta”, kaže dramaturginja predstave Dora Delbianco. Uplitanje crkve u građanska pitanja, položaj žena u društvu, domoljublje, na duhovit način Matišić nevjerojtno precizno pogađa bit nekih od gotovo dnevnih aktualnosti. Kao što kaže redatelj Mario Kovač, usuđuje se progovoriti o problemima koji se u crkvenim krugovima pokušavaju ugurati pod tepih, etabliran je među nakontroverznije autore te nerijetko podvrgnut negativnim kritikama Katoličke crkve.
Predstava je podijeljena u tri čina i unatoč istim temeljima, u mnogo čemu se razlikuje od filma, između ostalog, likovi u predstavi stariji su od filmskih. U predstavi glume Željko Koenigknecht, Edo Vujić, Branka Trlin, Velimir Čokljat, Ivan Đuričić, Anita Matić Delić. Scenograf je Miljenko Sekulić, kostimografkinja Hana Letica, a glazbu potpisuje Tomislav Babić.
